अविरल बग्दछ ईन्द्रावती

  

अविरल बग्दछ ईन्द्रावती

हिजो पनि वगिरहन्थ्यो

आज पनि बगिरहेछ

भोली पनि वगिरहनेछ ।

ईन्द्रावतीको छेउछाउका

माछा मार्ने माझी जीवनशैली

ईन्द्रावतीझैं बगिरहेछ

उधों उधों लगातार ।

लगातार वगिरहेछ ईन्द्रावती

थुप्रै पटक 

भेल आयो

पानी फेरियो

नदिले आफ्नो रङ फे¥यो

कहिले नदी आफ्नै रङमा

सुसाउँदै बगिरह्यो 

नदि छेउछाउका माझीहरु 

हिजोको समयमा

डुङ्गा चलायर गुजारा गर्थे

माछा मार्थे र बेच्थे

थोरै पैसा कमाउँथे, जीवन धान्थे

समय फेरियो आजभोली

नदिमाथि पुल बनेपछि ।

माझिका डुङ्गामा झ्याउ पलाएको छ

मक्किएका छन डुङ्गाहरु

झूपडि भित्र अध्यारै छ

नदीमा पानी हैन वालुवा टल्किएको छ

आजकाल त माझीहरु

भोको पेट पटुकाले कसेर

आफ्नो झुप्राको डिल्मा बसेर

ईन्द्रावतीको बालुवा हेर्दै

सोची रहन्छन्

हिजो जस्तो  थियो यो ठाउँ

आज पनि त्यस्तै छ ।

नयाँ नेपालका चर्का नारा

थोरै थोरै,  अक्क्ल्झुक्क्ल सुनिन्छ 
माझी बस्तीमा 

तैपनि 
अविरल वग्दछ इन्द्रावतीमा झैँ

फरक छैन माझीबस्ती 
मात्र फरक भएको छ

दुःख पाउने तरिका

त्यो बेलाको लाल गेडी

त्रिलोचन विक्रमका हातमा खेलाइन्थि

तर 
आज लालगेडीहरु 

आफैँ शहर पसेका छन्

विदेश पसेका छन्

गाउँ फेर्ने भने र हिडेको  सोभिते

शिविरभित्र  थन्किएको छ

रमेश विकल !
केही फरक पाउने छैनौ

फेरी माझी बस्तीमा पस्यौ भने

त्यसैले,

फेरी फर्की नआउनु तिमी

भक्कनीएर मन रोला

माझिको दुःखले ÷देशको दुःखले

उपन्यासकार रमेश विकलको अविरल बग्दछ इन्द्रावती पढेपछि 

apawad@hotmail.com